طبیعتا از بمب خبری ظریف عموم مردم خوشحالند نه به خاطر مرد دیپلماسی و نه به خاطر رنگ بنفش صرفا و صرفا به خاطر نان ! 

سالها ایران برای عضویت در سازمان تجارت جهانی درخواست داده بود که با وتوی ایلات متحده عضویت ایران منتفی می شد تا سال 85 بود بود که جورج بوش گفت در قبال تعلیق غنی سازی ما اجازه می دهیم ایران به عضویت این سازمان در بیاید که بسیجی بی ترمز ایران 8 سال جنگ و خرابی را ترجیح داد که کیکی زرد نوش جان کند کیکی که در سال 92 مجبور شدند علاوه بر تعلیق غنی سازی 20 درصد و غیر فعال کردن دو سوم از راکتور های ارک و ... فقط برخی تحریم های جزئی نظیر پزشکی ، هواپیمایی غیر نظامی و دریافت پول نفت در همین سطح امروز و ازاد سازی فقط 4 میلیارد دلار  به مرحله ای برسند که عملا در قبال هیچ (!) سیستم هسته ای خود را غیر فعال کنند . 

با عملکرد احمدی نژاد اگر ایران کل تاسیسات اتمی خود را در کشور امریکا پیاده کند و یک پول هم بگذارد روش خواب عضویت در این سازمان را هم نخواهد دید . به یقین ایران یک دهم دستاورد های سال 85 را هیچ گاه نخواهد داشت اما چیزی که مشخص است دولت راه دیگری نداشت مجبور شد به شکلی آبرومندانه با هیاهوی رسانه ای وانمود کند که موفقیتی بدست آورده اند و فعالیت هسته ایش را متوقف کند و به جامعه ی جهانی ارام آرام بازگردد . به هر جهت آب رفته به جوی باز نمی گردد و ما باید خوشبین باشیم که با این روند اقتصاد ثبات نسبی بدست آورد . 

بیاد داشته باشیم نان برای مردمی که تحت فشار هستند در اولویت قرار دارد و چه بسا همین نان باعث شد رویاپردازی ها به فراموشی سپرده شود و بدانیم خربزه آب است . 

متن توافق نامه با جزئیاتش به روایت کاخ سفید 

پی نوشت : عجیب آستانه تحمل ما ایرانیان بالاست  .

خدا حافظ اروانیوم 20 درصد ،  خدا حافظ کیک زرد ، خدا حافظ کابوس های احمدی نژادی و خدا نگهدار رفیق نرسیده ی مان شورشهای نان !