خبر کشته شدن کارتونیست های فرانسوی برای من بسیار ناراحت کننده بود . طبیعتا مرگ هنرمندان انهم به شیوه ای وحشیانه و به دور از انسانیت قلب همه ی انسان ها را می آزارد . اما مسئله ی قابل بحث به گمانم در زاویه ی دید ما نسبت به تروریسم است . اغلب گمان می کنند تروریسم همان شلیک چند گلوله است در صورتی که به اعتقاد من کارتونیست ها هم تروریست های مذهبی بودند . 

اما آنها عقل در کله یشان بود و از طریق قلم ترور میکردند اینها به واسطه ی مذهبشان عقلی در کله نداشتند و با گلوله ترور کردند . چندان تفاوت معنا داری در ماهیت عمل آنها نمی بینم و به نظرم می توان حتی کفه ی سنگین را در طرف تروریست های مسلمان دید . تمام جهانیان آنان را تروریسj می خوانند ، همه برای کارتونیست ها شمع روشن کردند بسیاری برایشان گریستند . 

صرف نظر از اینکه من اعتقادی به کوچکترین مفاهیم مذهبی ندارم اما طرح های شارلی ابدو به معنی کامل  کلمه یک ترور ضد مذهبی بود . طرح محمد بدون معنا و مفهوم عمیق و سازنده و صرفا برای بیان نفرت از اسلام از نظر من نتنها طرحی هنری نیست بلکه بسیار برنده تر از گلوله ی تروریست هاست . 

به هر جهت آنها دو سوی این طیف بودند که یکی با قلم دست به ترور زد و دیگری با گلوله ی سربی اما من شخصا برای هردوی سوی این طیف متاسف شدم . چه آنان که سپر برنده ترین چرخش های قلم شدند و چه  اینان . 

 

پی نوشت : سال گذشته در همین پاریس سکینه جانسز و دو همقطارش ترور شد و هنوز هم که هنوز است عامل این ترور (سازمان میت ترکیه ) از سوی دولت به ظاهر طرفدار دموکراسی فرانسه معرفی نشده است اما در کمتر از دو ساعت هویت عاملان ترور روزنامه ی شارلی مشخص می شود . این روزها صحبت از دموکراسی و حقوق بشر اوقات نازنین من را تلخ کرده است ...