صعود مقتدرانه و بازگشت غریبانه

 خوشبختانه کم کم شاهد پایان حضور هیئت کوهنوردی استان کردستان هستیم بدون شک آقای موسی مرادیانی معاون استانداری کردستان و رئیس هیت کوهنوردی کردستان برای مدت ها در اذهان باقی خواهد ماند . مرادیانی در این چهار سالی که در این سمت بود خاطره های جالب توجه از خود به جای گذاشت و این خاطرات تلخ ترین خاطرات کوهنوردان کردستانی در طول تمام سالهای کوهنوردیشان است .

شاید برای شما جالب باشد که مرادیانی حتی اعضای هیئت خودش را به درستی نمی شناخت و مسئولیت هیئت را تنها برای تکمیل کارنامه سیاسی خود قبول نمود .

من نمی خواهم زیاد در مورد سالهای قبل صحبت کنم اما در این مدت یکی از مسائلی که برای من و جامعه ی کوهنوردی استان بسیار عذاب آور و دردناک بود را به صورت مختصر بیان می کنم .

در کردستان به خاطر موقعیت جغرافیایی و وجود کوه های متعدد و کوهستانی بودن منطقه ؛ ورزش کوهنوردی نزد مردم از جایگاه ویژه ای برخوردار است و گروههای متعدد اعم از بانوان و آقایان در حال فعالیت بوده و ماحصل این تلاشها ؛ پرورش جوانانی توانمند در این رشته ، و معرفی آنان به مردم کردستان و کشور و همچنین راهیابی این جوانان به تیم های ملی بوده است . یکی از این جوانان موفق  تلاشگر که اخیراً در معیت تیم ملی امید کوهنوردی در صعود به قله ی تیلیچوپیک از ارتفاعات نپال شرکت داشته آقای سید واسع سید موسوی بوده است.

این صعود در صدر اخبار ورزشی و رسانه های داخلی و خارجی قرار گرفت اما متاسفانه  در داخل استان و زادگاه این کوهنورد شایسته در این خصوص هیچ گونه اطلاع رسانی لازم انجام نگرفت و مراسم استقبال مردمی به صورت خود جوش در 6:30 صبح در محل ترمینال سنندج انجام پذیرفت !

براستی آیا هیئت کوهنوردی کردستان از بازگشت این دلاور کوهنورد به زادگاهش خبر نداشت؟ آیا نمی شد مراسمی شایسته و با اعلام عمومی به مردم به منظور قدر دانی از زحمات شبانه روزی وی و برای گامهای استوار و دستان سرمازده اش در این صعود سخت ، تدارک دید؟

سوالهای فراوانی از این دست وجود دارد که برای جامعه کوهنوردی استان بی پاسخ هستند. در عین حال عدم حضور حتی یک نفر از متولیان هیئت کوهنوردی در مراسم استقبال در ترمینال موجب شگفتی حاضرین در مراسم بود . امید است این هیئت توجیه و دلیل قانع کننده ای برای افکار عمومی و جامعه ی کوهنوردی استان داشته باشند . اما این بی مهری آنها بدون شک هیچگاه فراموش نخواهد شد .

قهرمانان کردستانی  که امسال در صعود های برون مرزی خویش اعم از برودپیک ، تیلیچوپیک ، لنین ، مستاق آتا ، نانگاپاربات ... شرکت داشتند آیا هیچ ارزشی برای این به اصطلاح مسئولان نداشند ؟

بی مهری های آنان در قبال این دوستان و همنوردان برای تمامی جامعه ی کوهنوردی ثقیل و غیر قابل دفاع هستند.

آیا در زمانی که سامان نعمتی عزیز را در عین ناباوری از دست دادیم توقع بی جایی بود که رئیس هیئت کوهنوردی استان در مراسم یاد بودش نام نانگاپاربات را شنیده باشد ؟ حتی برای چند لحظه هم می توانست از همکارانش واقعه ی نانگاپاربات را بپرسد و بعد سخنرانی نماید !

ایشان زمانی که سامان را از دست داده بودیم و درست پس از یک ماه از فوتش وعده ی استقبال از سامان نعمتی را داد !!!

شما می توانستید از قهرمانان حال حاضر استان استقبال نمایید ، اما سامان دیگر بر نخواهد گشت و هزار حرف ناگفته و هزاران گله از تمامی متولیان کوهنوردی استان .

امیدوارم سرپرست جدید بتواند سهل انگاری های آنان را تاحدودی جبران نماید و دلهای آزرده ی این همنوردان شایسته را بدست آورد .

سامان نعمتی : نانگاپاربات

مختار ناوه : برودپیک

سید واسع موسوی : تیلیچوپیک

ناصر ابراهیمی : لینین

ناصر ابراهیمی : مستاق آتا

عثمان زارعی : مستاق آتا

هیوا دادخواه : لنین

و دوستی دیگر که نامش را فراموش کردم : لنین

با تشکر از عباد زینبی