حسن نجاریان قبل هر چیز از ابراز لطفتون بی نهایت سپاسگزارم . آقای نجاریان عزیز متاسفانه در چند باری که شمارا ملاقات کرده ام فرصت نشد با هم هم صحبت شویم و صعودهایتان را صمیمانه تبریک بگویم . شاید این دنیای مجازی پلی باشد برای قدر دانی از تلاشهایتان در تمام این سالیانی که در کنار همنوردانتان افتخار آفرینی نمودید . شما به عنوان تنها یادگار گاشربروم 1 در قلب من و تمامی کردستانی ها برای همیشه جاودان خواهید بود و موفقیت شما افتخاریست برای ما  . با شنیدن سرود پیروزی امسالتان بر برودپیک یاد مقبل و اوراز افتادم و احساس می کردم  آنها نیز در آنجا بودند .

قطعاً شما بهتر از هر کسی می دانید ،  احساس بازگشت به میهنتان پس از مبارزه ای سخت با مرگ و سرما و دیدن دوستان و استقبالشان و شاید شما بهتر از همه درک بکنید احساس یک قهرمان را زمانی که از او به گرمی استقبال می شود اما چرا قهرمانان ملی ما کمتر این احساس را داشته اند ؟. شما در مراسم مقبل بودید اما جای تاسف داشت که این جمعیت فراوان در زمانی که مقبل از لوتسه ، اسپانتیک ، برودپیک و... باز میگشت کجا بودند؟

شما می فرمائید که آقای جمال محمدی مدیرکل را ملاقات نکرده اید اما باید بگویم این دوستان هیچ یک از اعضای هیئت کوهنوردی استان را ملاقات نکرده اند

به هر حال امیدوارم هرچند اندک اما در زمان حیات شما و تمامی عزیزان قدرتان را بدانند . ترسم از این است که با اینگونه بی مهری ها  شاید دیگر نجاریان های دیگری نبینیم و شاهد ایستادن جوانان برومند این آب و خاک بر روی 5 قله ی هشت هزار متری نباشیم .

 در مورد قالب وبلاگ هم که فرمودید ، من رنگ مشکی را دوست دارم شاید به خاطر هیولاهای سیاهی (ماکالو) که شما زیر پا گذاشته اید این رنگ را دوست دارم  . 

امیدوارم شما را در سقز ملاقات نمایم و یک صعود هم که شده افتخار این را داشته باشم در خدمتتان باشم . به امید سربلندی و موفقیت شما و تمام کوهنوردان شایسته ی این مرزوبوم  

در ضمن داشتم فراموش می کردم امیدوارم زود تر سلامتیتان را بدست آورید