گاهی فکر می کنم ورزش کوهنوردی نتنها انسان ساز نیست بلکه شاید خلاف اون باشه ! چند روز پیش یه سری به سایت ایرانیان چلنجرز زدم دلم می خواست بازهم خبر صعود ها و پیمایش  غار ها و ... رو ببینم اما مطلبی که دیدم منو یاد یه چیزای بدی انداخت .

می خوام به یه واقعیت اعتراف کنم من همیشه تا حدودی از نانگاپاربات حمایت  می کردم  چون اصولاً اعتقادی به صعود های فدراسیونی و دولتی ندارم و باشگاه دماوند هم فعالیتهای بسیار خوبی رو در این جهت انجام دادند از این جهت همیشه اعضای نانگا رو دوست داشتم   و در چند باری که هم باهاشون برخورد داشتم به نظرم  بچه های مثبت و با اخلاقی بودند . اما متاسفانه مطلبی که توی وبسایتشون در مورد آقای نصیری  نوشتند خیلی دردناک بود!

سهند عقدایی که به با اخلاق بودنش اعتقاد داشتم چطور به خودش اجازه می داد اینچنین شخصیت دیگران رو تخریب بکنه ؟  وقتی به روابط  ادمها و اونهایی که اسم خودشون رو کوهنورد گذاشتند فکر می کنم  فقط حرص می خورم ... حرص

مطمئنم تمام کوهنوردها این ناملایمات رو توی برنامه های گذشته شون تجربه کردند شاید من هم اینجوری بودم برای همین خیلی ناراحت شدم خودمو جای آقای نصیری دیدم . اگه یه نگاهی به تشکلهای کوهنوردی بندازیم می بینیم که فضای گروه کوهنوردیمون بیماره ، هیئت شهرستان بیمار ، استان بیمار ، فدراسیون بیمار ، جامعه ی کوهنوردی بیمار بیمار بیمار .

وقتی با هم می ریم توی مقدس جایی مثل کوهستان هم دیگر رو همنورد صدا می کنیم اما دریغ که هیچ رابطه ای پاکی تو این کوهستان وجود نداره همه به فکر تخریبند !  و از همنورد گفتن ها فقط یه ظاهرسازی پوچ رو میبینیم و بس !

نمایش دادن همین عکسهایی که الان روی سایتشون گذاشتند کافی بود برای پاسخ گفتن به انتقادها اما تخریب کردن شخصیت آقآی نصیری فقط اعتبار و ارزش خودشان را کم می کنه .

زمانی که تیم توی پاکستان بود بعضی از وبلاگها نوشتند : نانگا پاربات ، سقوط از قلل انسانیت !

ولی من هیچوقت این رو ننوشتم و فکر هم نمی کردم این رو بنویسم اما امروز به این باور رسیدم که براستی با این گونه مطالبی که می نویسند آنها از قلل انسانیت سقوط کردند !

برای این فاتح نانگا پاربات متاسفم