اين مطلب را براي آن دسته از عزيزان باز گو نموديم كه زياد با شخصيت والاي مرحوم عبدالله راشدي آشنا نيستند. كوهنوردي كه هنرمندانه به كوه آمد و هنرمندانه از كنار ما رفت ...

فعاليتهاي ورزشي خود را از اوايل مدرسه شروع كرد و در دوران جواني به كسب عناوين مختلفي در  ورزش دست يافت كه در سال 63-64 ركوردار دو سرعت استان گرديد و تا كنون اين ركورد پا برجاست . از طريق تيم فوتبال مدرسه اقبال لاهوري با تيم پرسپوليس سقز آشنا شد به طوري كه يكي از بهترين فورواردهاي تيم پرسپوليس سقز و تيم منتخب سقز گرديد . در آن زمان با كوهنوردي به صورت حرفه اي سرو كار نداشت ، تا در اوايل سال 1379 كوهنوردي را در كنار همنوردان و دوستانش در گروه كوهنوردي كاني  به صورت حرفه اي دنبال نمود ؛ چندي نگذشت كه به وضعيت آرماني لازم دست يافت و توانست يكي از اعضاي خوب گروه كاني شود . وي توانست قله هاي مغرور ايران را مقهور اراده ي خود نمايد و و بروي عمده ي قلل مرتفع ايران پاي نهد . قنديل منتظر گامهاي استوار ايشان بود اما هيچگاه فرستي پيش نيامد تا به آرزوي ديرين خود دست يابد.

سال 1384 وي در يك برنامه سنگين 4 روزه موفق به صعود قله سن بران اشترانكوه  و زردكوه بختياري و دو قله ي دنا شد . وي دراين چند سال 10 صعود موفق به سبلان را در فصل هاي مختلف تجربه نمود و كوه چهل چشمه كردستان را در سالها و فصلهاي مختلف  با موفقيت صعود نمود ؛ همچنين وي دو بار بروي دماوند تلاش نمود كه يك بار آن به دليل شرايط نامساعد جوي تا ارتفاع 5500 متري صعود نمود و يكبار موفق به فتح دماوند كوه شد . قله هاي زاغه ، حجره فقييان و كله كجار  از مرتفعترين كوههاي كردستان بار ها شاهد حضور استوار وي بودند . ترغه  نيز ياد وي را همواره در سينه خود براي هميشه زنده نگاه مي دارد .

 

صعود هاي زمستانه سنگين به قله هاي شاهو ( تازه آباد ، سرياس ) يكي از كار هاي برجسته ايشان بود و همچنين قلعه (به ر) در بهمن ماه در صعودي فني و مشكل توسط مرحوم راشدي صعود گرديد و از صعود هاي ديگر ايشان مي توان به كوهپيمايي مريوان به كوسه هجيج اشاره نمود . و اما در دومين صعود خود به اشترانكوه به قصد فتح قله گل گل جان پاكش را در اين راه به اشترانكوه هديه كرد .

مرحوم راشدي  در كنار اين شخصيت برجسته ورزشي داراي شخصيت هنري فوق العاده اي بود و يكي از هنرمندهاي برجسته شهرستان سقز در زمينه تئاتر و بازيگري بود از كار هاي هنري اجرا شده وي ميتوان به آثار زير اشاره نمود:

كلك مرغاب در سال 1367

هتل نيمكت در سال 1368

بيت لشكري در سال 1368( جشنواره تئاتر سنندج)

بي ريشه در سال 1369

شكفتن در مه 1369 ( جشنواره تئاتر اصفهان )

آرزوي سنجاب كوچولو در سال 1370 جشنواره تئاتر اروميه (سايه عروسكي )

داوري جشنواره تئاتر منطقه 2 كشور در مهاباد سال 1370

افسانه نيما در سال 1371 ( جشنواره تئاتر سنندج)

سهراب و ساز والي قبرستان در سال 1373 ( جشنواره تئاتر سنندج) و اجراي عمومي سقز

منتظران در سال 1375 ( جشنواره تئاتر سنندج) و كار برگذيده جشنواره تئاتر سقز

راهيابي فيلم كوتاه زندانديشانبه ششمين جشنواره سينماي جوان منطقه 3 كشور در سال 1376

بازيگر وعروسك گردان و عوامل اجرايي گروه تئاتر خانم مرضيه برومند در تهران

و از ديگر كارهاي ارزشمند وي :

جزء هيات تحريريه بولتن اولين جشنواره تئاتر سقز 1375

جزء هيات تحريريه بولتن دومين جشنواره تئاتر سقز 1376

جزء هيات تحريريه بولتن جشنواره تئاتر كردي ( 2 دوره )

بر پايي نمايشگاه عكس و كتاب تئاتر ( ويژه روز جهاني تئاتر 1376 )  براي اولين بار در ايران

جزء اعضاي هيات موسس انجمن نمايش سقز ( اولين انجمن نمايشي كه در استان شكل گرفت )

يكي از پيگيران فعال تشكيل سينما جوان در سقز كه در استان هيچگاه به ايشان مجوز داده نشد

ترجمه آثار نمايشي به كردي ( سلندر -  هتل نيمكت – رستم و سهراب و ... )

همچنين ايشان در زمينه داستان نويسي هم همانند موارد فوق موفق بودند :

وي صاحب داستان برگزيده (اول) جشنواره داستان نويسان غرب كشور بخش كردي بودند

و همچنين صاحب داستان سوم جشنواره داستان نويسان غرب كشور بخش فارسي  بودند

ايشان كارهاي ارزشمند بسياري داشت كه مجوز اجرا نگرفت كه مي توان به موارد زير اشاره نمود :

بحر عشق

شازده كوچولو

به فر له چله ي هاويندا

گولي خويناوي

خواستگاري

خه نجه ري ناو سه ندوق چه كه

مرد فرزانه و ببر ديوانه

متاسفانه ما از  بسياري از كارهاي ايشان اطلاع كافي نداريم و به همين دليل ذكر نكرده ايم .

 

"روحش شاد و يادش تا ابد جاويدان "