شعری برای ...
وشه كاني شيعري ئه مشه و
ره وه كۆترێكي سپين
له به نديخانه ي سنگما، سه رسام ئه ژين
ده نووك ، له زامم وه رئه ده ن
ئاگر، له هه ستم به ر ئه ده ن
ئه يانه وێ،
ده روازه كه ي سنگم له ق كه ن ،
له ده لاقه ي زامێكه وه
رزگار بن و تاراي شيني ئاسمان شه ق كه ن ؛
به ڵام ! دوو دڵم ، نازانم ،
له به ر په نجه ره ي كام كچا،
به ره ڵڵاكه م ، كۆتره كانم ؟
له دواي ئه وه ي
خۆشه ويستم ،
په نجه ره ي خۆي لێ داخستم !
***
ئه زانم ، ئه مشه و، ژانه كه م
هه ورێكه ، باراني پێيه
هه ر دڵۆپێك له و بارانه ش
هه گبه يه كي پڕ ئاوازي بێ گرێيه !
به ڵام ! دوو دڵم ، نازانم
به سه ر كام كێڵگه ي تينوودا، تێر ببار م؟
بۆ شه وي تاريكي كام قژ
چراي هه ستم
بسووتێنم و چه پكێك رووناكي ببه ستم ؟
له دواي ئه وه ي
خه رماني خه وني مناڵي
گه رده لولي شين ، رايماڵي !
***
ئه توانم ئه مشه و، ژانه كه م
بكه م به رسته بازنێك ،
بازنێك
خه وني مه چه كي
خانزاد بووبێ!
شاعيرێك ، داينه ڕشتبێ، بۆ شاژنێك
به ڵام ! دوو دڵم ، نازانم
بۆ كام مه چه ك ، له دايك بن ، بازنه كانم ؟
له دواي ئه وه ي
كۆتري مه چه كي سپي خۆشه ويستم
بێ ماڵ ئاوايي ، به كڕي ،
له شه قه ي باڵي دا، فڕي !
شعر : استاد عبدالله پشیو دیوان شه ونامه ی شاعیریکی تینو