وشه كاني شيعري ئه مشه و

ره وه كۆترێكي سپين

له به نديخانه ي سنگما، سه رسام ئه ژين

ده نووك ، له زامم وه رئه ده ن

ئاگر، له هه ستم به ر ئه ده ن

ئه يانه وێ،

ده روازه كه ي سنگم له ق كه ن ،

له ده لاقه ي زامێكه وه

رزگار بن و تاراي شيني ئاسمان شه ق كه ن ؛

به ڵام ! دوو دڵم ، نازانم ،

له به ر په نجه ره ي كام كچا،

به ره ڵڵاكه م ، كۆتره كانم ؟

له دواي ئه وه ي

خۆشه ويستم ،

په نجه ره ي خۆي لێ داخستم !

              ***

ئه زانم ، ئه مشه و، ژانه كه م

هه ورێكه ، باراني پێيه

هه ر دڵۆپێك له و بارانه ش

هه گبه يه كي پڕ ئاوازي بێ گرێيه !

به ڵام ! دوو دڵم ، نازانم

به سه ر كام كێڵگه ي تينوودا، تێر ببار م؟

بۆ شه وي تاريكي كام قژ

چراي هه ستم

بسووتێنم و چه پكێك رووناكي ببه ستم ؟

له دواي ئه وه ي

خه رماني خه وني مناڵي

گه رده لولي شين ، رايماڵي !

           ***

ئه توانم ئه مشه و، ژانه كه م

بكه م به رسته بازنێك ،

بازنێك

خه وني مه چه كي

خانزاد بووبێ!

شاعيرێك ، داينه ڕشتبێ، بۆ شاژنێك

به ڵام ! دوو دڵم ، نازانم

بۆ كام مه چه ك ، له دايك بن ، بازنه كانم ؟

له دواي ئه وه ي

كۆتري مه چه كي سپي خۆشه ويستم

بێ ماڵ ئاوايي ، به كڕي ،

له شه قه ي باڵي دا، فڕي !

 

شعر : استاد عبدالله پشیو دیوان شه ونامه ی شاعیریکی تینو