ما همیشه یاد گرفتیم کارهای خوب و پسندیده رو به خودمون نسبت بدیم و کارهای زشت رو به دیگران . هر کار ناپسند ی انجام میگیره راحت به مسافرها نسبت داده میشه .

آره مسافرها هم نقش دارند اما این چشمه ای که عکسشو می بینید منطقه ایه که مسافرها گذرشون بهش نمی افته .

بد نیست برای لذت خودمون هم که شده یکمی فکر کنیم . این چشمه که می تونست خیلی زیبا باشه بازهم می تونه زیبا بمونه اما اگر ما این رو بخواهیم ...

دوست دارم یک بار فکر کنیم ببینیم تفاوت این دو عکس در کجاست ؟ فقط همین یک بار

 

آب را گل نكنيم:
در فرودست انگار، كفتري مي‌خورد آب.
يا كه در بيشه دور، سيره‌يي پر مي‌شويد.
يا در آبادي، كوزه‌يي پر مي‌گردد.

آب را گل نكنيم:
شايد اين آب روان، مي‌رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي.
دست درويشي شايد، نان خشكيده فرو برده در آب.

زن زيبايي آمد لب رود،
آب را گل نكنيم:
روي زيبا دو برابر شده است.

چه گوارا اين آب!
چه زلال اين رود!
مردم بالادست، چه صفايي دارند!
چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شيرافشان باد!
من نديدم دهشان،
بي‌گمان پاي چپرهاشان جا پاي خداست.
ماهتاب آن‌جا، مي‌كند روشن پهناي كلام.
بي‌گمان در ده بالادست، چينه‌ها كوتاه است.
مردمش مي‌دانند، كه شقاق چه گلي است.
بي‌گمان آن‌جا آبي، آبي است.
غنچه‌يي مي‌شكفد، اهل ده باخبرند.
چه دهي بايد باشد!
كوچه باغش پر موسيقي باد!
مردمان سر رود، آب را مي‌فهمند.
گل نكردندش، ما نيز
آب را گل نكنيم

چشمه ای در مسیر جاده سقز مریوان

 کوه دالانپر اردیبهشت ماه 1388