در نظر بازی ما بی خبران حیرانند        ***     من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی           ***     عشق داند که در این دایره سرگردانند

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست     ***     ماه و خورشید همین آینه می گرداننند

عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا ***    ما همه بنده و این قوم خداوندانند

مفلسانیم و هوای می مطرب داریم      ***     آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند

وصل خورشید به شبپره اعمی نرسد   ***   که در این آینه صاحب نظران حیرانند

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ  ***   عشقبازان چنین مستحق هجرانند

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار          ***   ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند

گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد         ***     عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند

زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه باک   ***    دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند

                                گر شوند آگه از اندیشه ما مغبچگان

                             بعد از این خرقه صوفی به گرو نستانند