با سلام

یک بار دیگر از حضور تمام دوستان بزرگوارمان که بزرگی کردند و ما رو قابل دونستند عذر می خوام شاید اولین باره که تا این حد دوستانم  ازم خواهش کردند که در این مورد چیزی ننویسم اما مگر می شود ننوشت ؟

انگار نوشتن جزئی از وجودم است ...

در این مدت یک ماه یکی از مشکلترین دوران ورزشیم بود برای اولین بار در زندگیم از یک مسئول تعریف کردم که پشیمانم و برای اولین بار برای ملاقات شخصی  روزها در انتظار بودم شخصی که در میادین ورزشی که گاهی با هم چهره به چهره می شویم حتی سلام هم نمی کنم و او را در این حد هیچگاه ندیدم . برای اولین بار برای  عده ای مفتخور ناچار شدم توضیح بدهم . هیچگاه انقدر حقارت نکشیده بودم .

صعود دوستی نماد پاکی و صداقت دوستان مجازی بود که حیف بود با زیاده خواهی های عده ای سودجو و جاه طلب لکه دار شود . صعود دوستی پاکی خود را حفظ کرد و بهایش شرمندگی من بود اما افتخار میکنم که صعود دوستی همچنان پاک می ماند شاید روزگاری دیگر و در جایی دیگر این صعود را جشن بگیرم که این کار را خواهیم کرد .

آموختم شرمندگی در خدمت اساتیدم پادشاهی ایست تا اینکه صداقت و درستی قربانی جاهطلبی عده ای شود .

آموختم کوه پاک است و بدور از جاه طلبی پس پاکی کوهستان گوارای دلهای پاک همنوردانم

آموختم بهای این پاکی بسیار بالاتر از سر تعظیم فرود اوردن در برابر مطالبات نا حق مزدوران است.

اموختم کوه باید بود کاه بودن ننگ است

نه من چیزی نیاموختم من با این واژگان زندگی کردم و همچنان زندگی خواهم کرد با هر هزینه ای ...

                                                                                     کوچک تمامی دوستان بزرگوارم

                                                                                         رامیار

۲۷.۴