در فیلم من به جای برف زمستانی، باران بهاری میبارد زیرا میخواهم سرسبزی و طراوت  کردستان را نشان دهم نه سرمای خشن آن را. اینها حرفهای “محمدعلی باشهآهنگر” است؛ کارگردان فیلم “فرزند خاک” (تلخ عین عسل)

باشهآهنگر بعد از ساخت دو مجموعهی تلویزیونی “نیمه ی گمشده” و “تا صبح و فیلم سینمایی “نبات داغ” که هر کدام فضای خاص و متفاوتی از هم داشتند، به سراغ موضوعی دیگر (تفحص جنازههای شهدا در  کردستان عراق) رفته است و به نظر میرسد که فیلمی متفاوت - هم از نظر فرم و هم از نظر محتوا - ساخته است. این فیلمساز آبادانی که علاقه ی ویژهیی به کردها و فرهنگشان دارد، تابستان سال 1386 فیلمش را در ارتفاعات منطقه ی کوهستانی پاوه و اورامانات کلید زد تا شاید با ساختن این فیلم خلاء کمکاری و بیتوجهی فیلمسازان غیرکرد ایرانی به نقش مهم و قابل تحسین کردها در ۸ سال دفاع مقدس  را پر کند. هرچند که محور داستان فیلم او تفحص جنازه های شهدای ایرانی در  کردستان عراق است اما حاصل این جستوجو به نمایان شدن رمز و رازها و ناگفته هایی در خصوص کردها و جنگ انجامیده است. گفتوگوی با باشهآهنگر را در ادامه بخوانید.

متن کامل گفتگو در خصوص موضوع و شرایط ساخت در کردستان را در این قسمت بخوانید .

۲۷.۴