کوهستان

 کوهستان : بحث مطرح شده شاید موضوعی است که این مدت در محافل کوهنوردی بر سر زبانها است . عملکرد فدراسیون به نسبت کوهنوردی مستقل ایران و ایا جایگاهی که فدراسیون در ان قرار دارد جایگاه مناسبی است.

تیم باشگاه ارش راهی برودپیک شد اما مجوز شورای برون مرزی نگرفت و رفت بی تردید گمانه زنی هایی که جامعه ی کوهنوردی در این خصوص زده است می بایست عنوان شود و درستی و نا درستی ان را باید به افکار عمومی سپرد اما این تردید بخشی از دیدگاههای شخصی من را شامل می شود .

به اعتقاد من و شاید بسیاری از دوستان فدراسیون کوهنوردی نباید در نقش مجری برنامه ها ظاهر شود و گمان می کنم وظایف فدراسیون فراتر از این حرفهاست . فدراسیون به عنوان عالی ترین مرجع کوهنوردی ایران می بایست نقش اموزشی در توسعه ی کوهنوردی داشته باشد و مسائل راهبردی را به شکلی تعیین نماید که راه را برای توسعه ی کوهنوردی و در مرحله ی بعد هیمالیانوردی هموارتر نماید . می تواند با تمرکز روی اموزش و مباحث مدرن روز مدرسین توانمندی را به بدنه ی جامعه تزریق نماید و این مدرسین بتواننند شرایط رشد کوهنوردی را به شکلی مناسب در جامعه فراهم نمایند و شاهد حرکت های نوین و ارزشمندی در بعد همیالیانوردی و ابعاد دیگر ورزشهای زیر مجموعه ی کوهنوردی باشیم .

اما اکنون متاسفانه شاهدیم که طرح درسهای فدراسیون برای حتی دوره های مربیگیری خود دارای نقص های بسیاری است و به لحاظ فنی دارای اشکالات زیاد است و عملا مسئله ی اموزش با اینگونه طرح درسها به جایی بهتر از این نخواهد رسید . اگرچه هم اکنون استاد عزیز جناب آقای زارعی مسئولیت کمیته اموزشی را بر عهده دارد امیدوارم در اینده رویه فدراسیون از اجرای برنامه های نرمال به سمت مسائل راهبردی و اموزشی بیشتر متمایل شود .

در برنامه ی تلویزیونی چند سال گذشته که آقای شعاعی و اقای افلاکی حضور داشتند محور بحثهایشان توانمندی فدراسیون و عملکرد ضعیف بخش مستقل بود و با اشاره به برنامه نانگاپاربات سعی در جلوه دادن برنامه های نرمال خود به عنوان دستاوردی بزرگ و پررنگ نمودن مرگ زنده یاد سامان به عنوان ضعف های کوهنوردی مستقل بود . اما شاید این نوع برنامه ها برای جامعه  و مردم عادی ایران قابل قبول باشد اما به طور قطع جامعه ی کوهنوردی که در طول سالیان شاهد فعالیتها و اظهار نظر ها بوده است به هیچ عنوان قابل قبول نیست و به زعم من وارد شدن به یک قمار هر دو سر باخت است ...

اما هدف از بازگو کردن این حرفها این مسئله است که به وضوح می توان دید که فدراسیون در صدد است همانند یک باشگاه کوهنوردی به رقابت بپردازد و تمام امکانات و نیروهای دولتی که در اختیار دارد را به این رقابت به زعم من نا بجا فرخوانده است . شاید بهتر است این امکانات که در اختیار این مجموعه قرار داه می شود نه برای اجرای برنامه های نرمال بلکه برای کارهای شاخص در نظر گرفته شود .

بد نیست  به صعود تیلیچوپیک اشاره بکنم که شاید درخشان ترین صعود فدراسیون در سالهای اخیر بوده است چراکه هدف از این صعود رشد و اموزش عده ای از جوانان امید بود که همگان شاهد بودیم دستاورد خوبی در پی داشت فارغ از هزینه ی انسانی که این برنامه در پی داشت . امیدوارم در صورتیکه فدراسیون علاقه مند به صعودهای نرمال باقی بماند سعی در صعود قله های 8000 متری نداشته باشد و بیشتر به فکر برنامه هایی همچون تیلیچو و یا اموزش در سطحی فراتر از این روندی که اکنون در کشور شاهد هستیم باشد .

بی تردید نمی شود این سوء ظن را در مورد فدراسیون نسبت به عملکرد مهمتر کوهنوردی مستقل و کمرنگ شدن فعالیتهای نرمال فدراسیون نادیده گرفت و گشایش بروی 8000 متری انهم با امکانات نچندان درخور توجه برای فعالیتها تبلیغاتی فدراسیون می تواند لطمه زننده باشد . امیدوارم چنین تفکری حاکم نباشد و این صحبتهای این روزها گمانه زنی هایی منطبق بر واقعیت نباشد.

با ارزوی موفقیت برای راهیان پامیر و قراقروم