نظر شما را به مباحث مطرح شده در این پست و همچنین نظرات جناب اقای علی پارسایی و نقافی جلب میکنم.

پارسایی: آیا اینکه در کشور ما همه چیز دولتی است و باید با بودجه دولت چرخ همه چیز به کار بیفتند تا چه حد بر کوهنوردی ا اثر گذاشته است؟

نقش خود کوهنوردان در پویایی آموزش و اجرای برنامه ها و گریز از چنبره تکرار کجاست؟ جایگاه نو آوری برای خود کوهنوردان ما کجا است؟ آیا از امکاناتی که داریم استفاده می کنیم؟ وقتی دم از صعود های نوین در هیمالایا می زنیم آیا فکر کردیم از آخرین صعود موفق زمستانی دیواره علم کوه چند سال می گذرد؟ فکر کنم هنوز فراهم کردم هزینه صعود زمستانی علم کوه بسیار کمتر از صعود هفت هزار متری های پامیر باشد!

آیا باید مرجعی برای ما خط تعیین کند و ما تابع باشیم و یا اینکه هر فرد می تواند خود اثر گذار باشد؟...

جهت پیگیری بحث به اینجا مراجعه نمایید