وای ، باران ؛

باران؛

شیشه ی پنجره را باران شست .

از دل من اما ،

-         چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟

آسمان سربی رنگ

من درون ِ قفس ِ سرد ِ اتاقم دلتنگ

می پرد مرغ نگاهم تا دور،

وای ، باران

باران ؛

پر مرغان نگاهم را شست...

ashayere ghandil

عکس: کوهستان قندیل ( عکس از زنده یاد مقبل هنرپژوه )

شعر : حمید مصدق