کوهستان

کمتر از چند ماه دیگر به معرفی شدن ریاست فدراسیون کوهنوردی توسط مجمع عمومی باقی مانده است و دوران ریاست محمود شعاعی به عنوان سرکوب گر ترین رئیس فدراسیون به پایان خواهد رسید .

هرچند برخی از اعضای این مجمع نمایندگان شایسته ای برای انتخاب رئیس فدراسیون نیستند اما با نگاهی اجمالی به نامزد ها و اعضای مجمع حدس زدن در خصوص رئیس آینده ی فدراسیون کمی مشکل به نظر می رسد .

بخش عمده ی نفرات این مجمع رئیس هیئت استانهای کشور است که در بسیاری از موارد این رئیس هیئت نه دانش کوهنوردی دارد و نه شناخت مناسب از وضعیت موجود و نفرات کاندید شده ، نمونه ی بارزش همین رئیس هیئت کردستان که به واقع اطلاعی از جریانات کوهنوردی حتی استان خودش نیز ندارد ...

سه نفر از کوهنوردان ( عظیم قیچی ساز از تبریز – امید شیخ بهایی از کرمان – رویا ریاضی از تهران ) به عنوان نماینده ی قهرمانان و  پروین رضایی از الیگودرز نماینده ی باشگاهها و دکتر حمید مساعدیان از تهران به عنوان نماینده ی گروهها و محمد حسین طالبی مقدم از همدان نیز به عنوان نماینده ی مربیان و دست آخر بابک ضیاء از تهران به عنوان نماینده ی داوران جهت انتخاب رئیس فدراسیون نقش آفرینی می نمایند !

باری –نفرات کاندید شده برای ریاست فدراسیون آقایان ، محمد تقی بهره ور ، کاوه کاشفی ، رضا زارعی ، همایون بختیاری، مهدی عمیدی ، رضا بهادرانی ، سید مرتضی موسوی ، امید آمحمدی و رامین احمدی طباطبایی است .

که در این بین نفراتی همچون مهدی عمیدی ، رضا بهادرانی و امید آ محمدی را می توان به عنوان ورزشکاران و هیمالیانوردان نسبتا صاحب نام کشور دانست که به اعتقاد من با توجه به روابط پیچیده ی رئیس هیئت ها با ورزشکاران بعید به نظر می رسد برای رئیس هیئت ها این چهره ها شناخته شده باشند و به گمانم شانس چندانی برای انتخاب شدن نخواهند داشت .

در این بین نام چهار نفر کمی پر رنگ تر از بقیه به نظر می رسد که از آنها همانطور که پیشتر در این وبلاگ اجمالا به ان اشاره شد آقایان رضا زارعی ، کاوه کاشفی ، همایون بختیاری و سید مرتضی موسوی شانس بیشتری برای انتخاب شدن خواهند داشت ...

سید مرتضی موسوی با عملکرد چند ساله اش در فدراسیون کوهنوردی و فصلنامه ی کوه تا حد بسیار زیادی رویه و منشش برای بسیاری از کوهنوردان مشخص شده است و شاید مهمترین نگرانی بخش بزرگی از جامعه ی کوهنوردی انتخاب وی باشد . انتخاب شدن مرتضی موسوی به عنوان رئیس فدراسیون برای جامعه ی کوهنوردی به گمانم حرکت به عقب است . افکار تا حدی رادیکال وی می تواند فضای کوهنوردی را به سمتی ببرد که شایسته ی جامعه ی کوهنوردی نباشد .انتخاب وی به عنوان رئیس فدراسیون شاید به لحاظ روابط بتوان با دوران آقاجانی مقایسه کرد. از این رو شخصا امیدوارم نام مرتضی موسوی از صندوق بیرون نیاید .

اما همایون بختیاری که پیشتر مسئول کمیته ی روابط بین الملل فدراسیون بود نیز یکی از نفراتی است که احتمال انتخاب شدنش هرچند نه آنچنان زیاد اما وجود دارد ، وی درست در نقطه ای از فدراسیون قرار داشت ( کمیته روابط بین الملل ) که پاشنه ی آشیل فدراسیون شعاعی بوده است یعنی عدم شفافیت در خصوص مسائل مالی !

به طوری که برخی از چهره ها و گروها که معتقد بودند به ناحق فدراسیون کوهنوردی مبالغ قابل توجهی از تیم های هیمالیانورد اخذ می نمود که سرنوشت این مبالغ نیز مبهم بوده است و این اخذ مبلغ از طریق همین کمیته ی روابط بین الملل با شرکت های خارجی بوده است و این عدم شفافیت مالی باعث نگرانی و تشکیک در خصوص بختیاری بوده است .

نمونه ی قابل لمس آن در جریان تیم برودپیک ( آرش ) مبلغی که فدراسیون از این تیم اخذ کرده بود بیش از 25 درصد مبلغی بوده است که شرکت پاکستانی دریافت کرده است و یک پای ثابت این ماجرای غیر شفاف به کمیته ی روابط بین المللی بر میگردد که همایون بختیاری مسئولش بوده است پس جامعه ی کوهنوردی به گمانم حق دارد از بعد مالی به همایون بختیاری اعتماد نکند .

کاوه کاشفی رئیس هیئت حال حاضر استان تهران موفق بوده تا حدی به نسبت رئیس قبلی هیئت تهران وضعیت را به سامان تر نماید و روحیه ای جوان گرایانه دارد که می توان به ایشان خوش بین بود اما بزرگترین دغدغه و نگرانی که به نسبت کاوه کاشفی وجود دارد شاید میل به قدرت در وی باشد . به طوری که تمایل وی برای نمایندگی مجلس و کاندید شدنش تا حدی به این فرضیه قوت می دهد . اگر کاشفی میل به قدرتش کنترل شده باشد می تواند گزینه ی مناسبی برای این پست به حساب بیاید .

رضا زارعی نیز برای نشستن بر صندلی ریاست بخت بالایی دارد که به گمانم تا اینجای کار بهترین گزینه به نظر میرسد اما رضا زارعی و دیگر نامزد ها اهمیت چندانی به افکار عمومی نداده اند و تا کنون به صورت غیر رسمی و رسمی هیچ برنامه ای جهت چهار سال آینده ی فدراسیون و مسیر حرکت آن اعلام نکرده است . شاید جامعه ی کوهنوردی از رضا زارعی انتظار بیشتری دارد که نسبت به افکار عمومی با اینکه نقش کمرنگی در انتخابات دارند  اهمیت قائل شود .

بنا به دلایل بسیار زیادی معتقدم رضا زارعی می تواند رای اول را کسب نماید . با گفتگو با بسیاری از هیمالیانوردان و مربیان سطح کشور که می توانند بر روی رئیس هیئت ها تاثیر بگذارند مشخص می شود که در بین این افراد گرایش به رضا زارعی کمی محسوس است .

اگر بخواهیم گمانه زنی نماییم برخی از چهره ها همانند رضا بهادرانی از کرمانشاه ، مهدی عمیدی از خراسان می توانند رای هایی را برای خود جذب نمایند ، حداقل رای استانهای همجوار خودشان و این به معنی تعداد اندک رای های باقی مانده برای سایر نامزد هاست ، رامین احمدی طباطبایی شایعه ها بر این دلالت دارد که گزینه ی وزارت ورزش و جوانان است که شاید با رایزنی وزارت ورزش با برخی از رئیس هیئت های استانهای عموماً غیر کوهستانی بتواند تعدادی از رای های سرگردان ! را جذب وی نماید اما این رای ها زیاد نخواهد بود .

باید بنشست و نظاره کرد  مهره چینی ها و رایزنی های پشت پرده به چه شکلی می باشد اما ذکر این نکته هم دور از تصور نیست که یک یا چند نفر از کاندید ها به صورت توافقی به نفع یکی از نامزد ها کنار بروند ...

پی نوشت: بنا به اطلاع دریافتی تا این لحظه ؛ مجمع آتی ( مجمع سالیانه ) در تاریخ 10 تیر ماه انتخابات ریاست فدراسیون برگزار نمی شود  و انتخابات شاید در مجمع فوق العاده در تاریخی غیر از 10 تیر ماه برگزار شود