کوهستان

این روزها اخبار سوریه و خصوصا تحولات شمال سوریه برای کردهای سراسر جهان به مهمترین و تاریخی ترین مرحله ی خود رسیده است . دو جریان اتحاد دموکراتیک به رهبری صالح مسلم و حزب الپارتی که گرایشات زیادی به بارزانی های اقلیم دارد در تلاشند نفوذ سیاسی خود را در کردستان سوریه وسعت بخشند . از طرفی درگیری های اتحاد دموکراتیک با النصره ( اسلامگرایان تند رو ) و همچنین شوونیزم عربی معضل های بزرگ آینده ی این بخش از کردستان است .

روزهای نخست مخالفین سوری شورای نا همگونی را تشکیل دادند که شوونیزم در آن موج می زد از این سو 9 جریان کردی از این شورا کناره گیری کردند و بدون خون ریزی شهرهای کردی را در دست گرفتند . از دیگر سو سیاستمدران بی خاصیت کردی نظیر عبدالباسط صیدا و عثمان هیتو نیز در ریاست شورای مخالفین قرار گرفتند . تنش سیاسی مابین اتحاد دموکراتیک و الپارتی به اوج خود رسید تعدادی از افراد الپارتی حتی به گروگان گرفته شدند و بعد از چند ساعت با سوتفاهم خواندن این واقعه راه همزیستی را در پیش گرفتند. مواضع این دو حزب که یکی سازمانی نظامی است و در اساس برای عملیات های چریکی سازماندهی شده است و دیگری سازمانی با ساختار حزبی است در این مقطع حساس رقابت نچندان سختی را در پیش دارند . طبیعی است در شرایط جنگ برد با سازمان نظامی نزدیک به پ ک ک است ( اتحاد دموکراتیک – صالح مسلم ) . همه ی اینها بخش کوچکی از رقابت بارزانی و اوجلان برای قدرت گرفتن در سه کشور عراق ، ترکیه و سوریه است و هرکدام گرایشات فراوانی برای قدرت گرفتن دارند . بارزانی با توافقات نفتی در تلاش برای گرفتن حمایتی نسبی از ترکیه است و اتحاد دمکراتیک در تلاش برای نزدیکی با ایران !

اما به اعتقاد من روزی که شورای مخالفین تشکیل نخستین جلسه را داد و واژه ی جمهوری عربی سوریه را برای سوریه ی جدید در نظر گرفتند بزرگترین معضل تاریخ این کشور را رقم زدند یعنی یک ناسیونالیزم رادیکال و افراطی همچون نمونه ی ترکی آن در ترکیه که اگر پیشگیری نشود به جنایاتی نظیر جنایت ترکها ترکیه منجر خواهد شد .

اعراب سوری رادیکال ترین و افراطی ترین اعراب خاورمیانه را تشکیل می دهند به شکلی که شوونیزم در باور مردم این کشور همانند ترکیه موج می زند . امروز طبق توافق الپارتی با شورای مخالفین در ظاهر واژه ی عربی را از نام این کشور حذف کردند اما این سرآغازی است برای تقابل مطالبات کردی و افراطی گری عربی و اسلامی است .

چیزی که مشخص است آینده ی این سوریه بدون جنگ داخلی کمی دور از ذهن به نظر می رسد جنگی که در نهایتاً سیاستمدران را به پای میز مذاکره می نشاند اما در این بین ممکن است هزاران نفر جانشان را در کفه ی ترازوی قدرت بگذارند تا شاید  کفه به نفع یکی از طرفین سنگینی کند . اوضاع بسیار پیچیده است اما تا حدی هم برای کردها امیدوار کننده است حتی با وجود مخافین افراطی نظام اسد .

سوریه ی جدید در حال شکل گیری است اما این سوریه چالش های بزرگی همچون مطالبات کردی و تقابل ناسیونالیسم عربی و اسلام تند رو در پیش رو دارد .هم اکنون  نگاه سیاستمداران 4 کشور ایران ترکیه و عراق و سوریه به کنگره ی کرد در اربیل است کنگره ای که توافقاتش می تواند بر روی آینده ی سیاسی کردهای خاورمیانه تاثیر های چشمگیری بگذارد . از همین الان ظاهرا باید با نظام اسد خداحافظی کرد و به مخالفین تند رو و افراطی پان عرب سوریه سلام کرد تا شاید از دل این مخالفین دیکتاتورهای کوچکی سر بیرون بیاورند و تاریخی خونین برای سوریه رقم بزنند . 

پارتی یه کیه تی دموکرات ( حزب اتحاد دمکراتیک ) : حزب سیاسی نظامی چپ گرا نزدیک به پ ک ک است که رهبری آن را صالح مسلم بر عهده گرفته است و رابطه ی نزدیکی با ایران دارد و البته ناگفته نماند هم اکنون اعضای سازمان پ ژاک هم در این حزب فعالیت می کنند. اتحاد دمکراتیک هیچ گاه به مخالفین اسد نپیوست و شهرهای کرد نشین را با توافق ضمنی اسد از ارتش سوریه تحویل گرفت و حکومتی نیمه خود مختار در سوریه تشکیل داد که بزرگترین چالش آن جنگ های سرکانی ( راس العین ) و هم اکنون شهر گرکی سپی ( تل ابیض ) است که با اسلامگرایان تندرو نظیر النصره در جنگ است.آنها از هیچیک از طرفین ( اسد و مخالفان ) حمایت نکردند.  

حزب الپارتی : این حزب چند سال است در اقلیم کردستان تشکیل شده است و مسعود بارزانی ریاست اقلیم کردستان را به عنوان رهبر معنوی خود می دانند و خود را فرزندان بازرانی می خوانند . این حزب چنیدن سال است در خاک اقلیم کردستان عراق آموزش نظامی دیده اند تا پس از سرنگونی اسد شهرهای کردنشین را در دست بگیرند.  جدیدا بارقه هایی از توافق ما بین شورای مخالفین سوریه با این حزب به وجود آمده است و امروز اعلام کرده اند این حزب رسما به مخالفین می پیوندد.