خویشتن را به بستر تقدیر سپردن 

و با هر سنگ ریزه 

رازی به نارضایی گفتن

زمزمه ی رود چه شیرین است ! 

از تیزه های غرور خویش فرود آمدن 

و از دل پاکی های سر افراز انزوا به زیر افتادن

با فریادی از وحشت هر سقوط 

غرش آبشاران چه شکوه مند است !

و هم چنان در شیب و شیار فرو نشستن 

و با هر خرسنگ 

به جدالی برخاستن

چه حماسه ئی ست رود ، چه حماسه ئی ست!

عکس : صعود هفتم قلم - امیر حسین ناظمی

شعر شاملو