هیشتا دله که م سه رخوشه نایته وه سه ر خو / هنوز هم دلم سرخوش است از

ساقی که به ناز دوینیکه جامیکی به من دا / جامی که ساقی با ناز دیروز به من داد

بوخاتری خه نده یکی به رنگی گول و باران / برای خنده ی رنگین گل و باران

عاشق و تا هه ر کولی گریانی له ده م دا / عاشق است و سوز گریه اش نمایان

قوربان وه ره سه یریکی دل و عالمی دل که / قربان بیا و نظاره گر دل و عالم دل باش

هه ر زه وقه به دل ، شه و قه له سه ر ئاهه له ده مدا / سراسر ذوق است و شوق و اه

تا هه وری به هاری نه بوزوو خونچه نه پشکوت / شکوفه ها با تبسم ابر وا می شوند

بویه ده گری خه نده به سه رگریه یی مندا / شاید دلیل این خنده بروری گریه من همین باشد

خه نده ی گولی زارت که نه بوا باعیسی مه ستی  / خنده ی گل لبت اگر باعث مستی من نبود !

بوچی دلی من ده ستی له گولزاری ئیره م دا/ پس چرا از گلزاران جهان دست شسته ام ؟

تیرت که قه راری جیگرم بو له دلم که وت / تیرت که قرار دلم بود ، دلم را نشانه رفته است

تا روژی حه شر داخی خدنگت له جیگر دا / تا روز محشر جای تیر خدنگت بر دلم باقی و جاودان است

تاتا که به داو زولفی وه کو سونبلی بادا / تار تار دام زلفت همچون ان سنبل تنیده است

گولده سته یی شه و بو  بوو به به رگی گولی داغدار / گلدسته ی شب بو جامه ی گول رویت شده است

 

ترانه : عدنان کریم ( عه دنان که ریم )