کوهستان

په یامی من به گویی ئه م دولبه ره نازداره راناگا
نه سیم,بی سیم ده بینی,شل ده بی به م كاره راناگا
گوتی سه برت هه بی دوباره دیمه دیتنت ئه مما
له كورتی دا ته مه ن وا دیاره به و دیداره راناگا

***

وه کوو په روانه ده وری لی ده ده ن لاوانی خوولاتی

گولی ئیره به ژوانی بولبولی ئاواره راناگا

نه خو ش و ده رده دار و دل بریندارم,په ره ستاریك
به حالی ئه م دله پر ژان و پر ئازاره راناگا

***

ده که ی ماچی ده م و لیوان ئه گه ر هیز و گوریکت بی

ده نا جوانیک به ده ردی ئاشقی بی چاره راناگا

ده بی بولبول له من فیربی غه زه ل خوینی,چی بكه م

گرفتارم چریكه م به و گول و گولزاره راناگا

ترانه: عدنان کریم

شعر: ماموستا هیمن

زه‌مانی فیرقه‌تی یارانه‌ ئه‌مشه‌و
شنه ی بای هیجری نازدارنه‌ ئه‌مشه‌و

له‌ سه‌حرای سینه‌ خاری خه‌م ڕواوه‌
له‌ هه‌وری دڵ ، خه‌فه‌تبارانه‌ ئه‌مشه‌و
كه‌بابی دڵ له‌ ئه‌شكی دیده‌ سوێره‌
له‌ كن من جه‌ژنی مه‌یخوارانه‌ ئه‌مشه‌و
به‌ ڕوومدا قه‌تره‌یی ئه‌شكم كه‌ ده‌تكێ
خیزابی ده‌ستی ئه‌غیارانه‌ ئه‌مشه‌و
حه‌ریری زه‌رد و سوورو ڕه‌نگ و ئه‌شكم
مه‌تای كاروانی غه‌مبارانه‌ ئه‌مشه‌و
حه‌یات و مه‌رگ و  وه‌سڵ و هیجر جووتن
ده‌ڵێی هیجرانی بیمارانه‌ ئه‌مشه‌و

 ترانه : عدنان کریم

آذربایجان در این روزها همچو کودکی یتیم در بستر خاک از درد به خود می پیچید ، دردی که سالهاست گویا التیام نیافته و امروز به شیوه ای تاسف سر باز زده است .

این مدت در آذربایجان بودم و از نزدیک شاهد زلزله ی مرگ بار اهر و ورزقان بودم ، زلزله ای که بار دیگر به من ثابت کرد " آذربایجان تنهاست "  ! گاهگداری که گزارشهای صدا و سیما را می بینم ناخود آگاه به یاد زلزله ی وان ترکیه افتادم ، گزارشهایی سراسر دروغ ، سراسر ...

روستاهایی بودند و هستند که هنوز هیچ کمکی را دریافت نکرده اند و به طور کامل نیز تخریب شده اند ،  از کمک خبری نیست و فقط  اشک تمساح های مسئولین است که این ماتم را سنگین تر نموده است!

در وان ترکیه نیز علی رغم تبلیغات گسترده ی فاشیستهای ترکیه اما شاهد عبور کامیون های خالی به منطقه بودیم ، در جایی که هرگونه کمک بین المللی نیز از سوی آن کشور رد شده بود ...

چه خویشاوند بودند مردم کرد وان و مردم ترک ورزقان و اهر و چه نامردمی هایی که در حق آنها روا داشته شد ...

آذربایجان تسلیت

پی نوشت :

دو هفته ی گذشته روزهای بسیار سختی بود برایم ، هفته ای که سراسر اشک بود و ماتم ، هفته ای که من و دوستانم بزرگترین و شوکه ترین خبری که می توانستیم بشنویم را دریافت کردیم و این حال و هوای ماتم بار همراه بود با زلزله ی آذربایجان ... ای کاش این دوهفته از دفتر ذهنم گم شود و هیچگاه آن را ورق نزنم ، حسین عزیز چیزی جز سکوت نتوانستم برایت بنویسم ، هیچگاه نتوانستم حرف بزنم چراکه می دانستم بغض امان نمی دهد هنوز هم نمی توانم باور کنم این سکوت دو هفته ای برای من و دوستانمان سراسر دلهره بود و اشک ... لعنت به این دو هفته !

کی ئه م گره ی له نیو روحم دا کرده وه ( چه کسی این آتش را در وجودم انداخته است؟ )

کی به خوینم بناره کانی شوشته وه ( چه کسی با خونم دامنه ها را شسته است؟ )

خه ونه کاله کانمی دزی  ( خواب های نیمه تمامم را دزدید؟ )

زامه کانمی به نیشانه داکرده وه ( دردهایم را نشانه رفته است؟ )

چه ن سه ده یه ... ( چندین قرن است )

قوله شمشیر و خه نجه رو قینی خویان ( شمشیر و خنجر نفرت خود را )

له ژیر تاجه گولینه دا حه شار داوه ( زیر تاج گل مخفی کرده اند )

بوچی له م کاروانسرایه ره شمالی زامان هه لداوه؟ ( چرا در این کاروانسرا خیمه ی درد بر افراشته اند ؟)

گیانه بوچی به سه ر ریگای بشکومین دا بچینه وه؟ ( چرا بازهم در این وادی گام برداریم؟ )

چه ن جاری دی  داستانی جوانه مه رگی مان بچرینه وه؟ ( چند بار دیگر این داستان ِ مرگ زود هنگام را از نوبخوانیم ؟)

نیشتمانم! ( سرزمینم )

له کوی را تی هه لچینه وه ( از کجا شروع کنیم )

به بروسکه دا سه رکه وین و به سووتان دا بیینه خواری ( از شرر ها صعود کنیم و با سوختن فرود بیاییم )

سه دای سه نتوره که ت له نگه رمه ئه مشه و / نوای سنتورت تکیه گاهم است امشب

چریکه ی بانگی دل بی شه رمه ئه م شه و / چهچه  ی بانگ دل  بی شرم استامشب

به ناخون کاری فه رهادی له ده ستم / دستانم ( ناخن هایم ) امشب به سان تیشه ی فرهاد است

وه ها شاهو له ناله م گه رمه ئه م شه و  / کوهستان شاهو امشب از ناله هایم پر جوش است...

له ته نیایی به یادی روحی مه جنون / به یاد روح مجنون در این تنهایی

خه یالی گه شت ده شت و ده رمه ئه مشه و / دل هوای گشت و گذار دارد امشب

غوباری خاکی وا حه ق گه ر به هه شت بی / غبار خاک حق اگر از بهشت آید

له د ه رگای تو خه به ر ئاوه رمه ئه  م شه و / این غبار از کوی تو برایم خبر آورده است ...

ئه گه ر چی یارو یاوه ر بون به دوژمن / اگرچه یار و یاور دشمنم شده اند

خه می بی یاوه ری یاوه ر مه ئه م شه و / غم بی یاوری ، یاورم است امشب

له ده وریشم گه ره په روانه نا که م / پروانه ها نیز در اطراف نمی چرخند

له سه ر ری وه سلی نوری هیجره ئه مشه و /  در راه وصال رنگ و بوی هجران است امشب

که چونکه بوی ویسالی توی تیایه / چون امشب بوی وصال تو میدهد

نه سیمی سوبح خه به ر ئاوه رمه ئه مشه و / نسیم صبحگاه برایم مژده ی وصال می آورد امشب

موسیقی : عدنان کریم و گروه کامکارها 

عکس: کردستان - سردشت

پینوشت : ترجمه رو سریع و بدون دقت انجام دادم که شاید بی اشکال نباشد

هیشتا دله که م سه رخوشه نایته وه سه ر خو / هنوز هم دلم سرخوش است از

ساقی که به ناز دوینیکه جامیکی به من دا / جامی که ساقی با ناز دیروز به من داد

بوخاتری خه نده یکی به رنگی گول و باران / برای خنده ی رنگین گل و باران

عاشق و تا هه ر کولی گریانی له ده م دا / عاشق است و سوز گریه اش نمایان

قوربان وه ره سه یریکی دل و عالمی دل که / قربان بیا و نظاره گر دل و عالم دل باش

هه ر زه وقه به دل ، شه و قه له سه ر ئاهه له ده مدا / سراسر ذوق است و شوق و اه

تا هه وری به هاری نه بوزوو خونچه نه پشکوت / شکوفه ها با تبسم ابر وا می شوند

بویه ده گری خه نده به سه رگریه یی مندا / شاید دلیل این خنده بروری گریه من همین باشد

خه نده ی گولی زارت که نه بوا باعیسی مه ستی  / خنده ی گل لبت اگر باعث مستی من نبود !

بوچی دلی من ده ستی له گولزاری ئیره م دا/ پس چرا از گلزاران جهان دست شسته ام ؟

تیرت که قه راری جیگرم بو له دلم که وت / تیرت که قرار دلم بود ، دلم را نشانه رفته است

تا روژی حه شر داخی خدنگت له جیگر دا / تا روز محشر جای تیر خدنگت بر دلم باقی و جاودان است

تاتا که به داو زولفی وه کو سونبلی بادا / تار تار دام زلفت همچون ان سنبل تنیده است

گولده سته یی شه و بو  بوو به به رگی گولی داغدار / گلدسته ی شب بو جامه ی گول رویت شده است

ترانه : عدنان کریم ( عه دنان که ریم )

بولبول وه ره تا روحی من و تویه بنالین ( بلبل بیا تا روح در تننمان است بنالیم )

تو باخی گولانت چووه ئه من داخی دلانم (تو باغ گلهایت رفت و من عزیز دلم )

تا بادی خه زان دایه گول و به رگه ی ره زانم ( تا باد خزان گلها و برگهای تاک را برد )

سه د جی وه کوو بولبول به جگه ر داخی خه زانم ( خزان صدها بار داغ دل من بلبل را تازه خواهد کرد)

ئه ی مه عده نی شیرو شه که ر ئه ی دولبه ر و دلبه ر ( ای معدن شیر و شکر ، ای دلبر و دلدار! )

ئه ی تازه گولی داره گولی باخی جنانت ( ای نو گل درخت شکوفه های بهشت !)

که س سرری ده م عیشقی نیهانی نه ده زانی ( سرَ عشق نهان را کس نمی دانست )

 ئه شکم بوه هه م بازیی هه مو رازی نیهانی  ( هم بازی این راز نهان اشکم است )

تو چونکه له له یلی گه لی شیرینتری بویه  ( چون تو از لیلی بسی شیرین تری ...)

مه جنونی ده رو ده شتم و فه رهادی زه مانم ( مجنون دشت و کوهم و فرهاد زمانم ... )

ئیشم هه موو نالانینه له ئیشی دلی ریشم  ( روزگارم همه نالیدن از درد دل ریشم )

کارم هموو گریانه  له به ر ده ردی گرانم ( پیشه ام گریه است از غم عمیقم ...)

فه رمو ی که له گه ل هاتمه تو روح بده چاوم  ( گفت که با تو آمده م روحت را فدا کن ...)

سا ساقی ده سا جامیکه هه روا نیگه رانم ( ساقی ! دیر زمانی است که اینگونه نگرانم !)

جه ذبه ی نیگه هت هوشی نه هیشتم به بروتو ( مدهوش و مست نگاه و ابرویتم )

قیبله م چوه تا مه ستی مه یی پیر موغانم ( قبله ام رفته است و من مست می پیر مغانم ...

پی نوشت : ترانه های عدنان کریم به لحاظ موسیقی - شعر به نظرم کم نظیر هستند و شاید پس از استاد خالقی صدای عدنان کریم بیش از همه به دلم می نشیند . عدنان کریم یک سال است به گروه کامکارها پیوسته است .

چه هچه هه ی  بولبول عه زیزم ئاهو زاری پیوه یه

هه لهه له ی عه ر عه ر له عیشقا ده ردی کاری پیوه یه

نیرگزو شه هلا ده له رزین عیشوه کاری پیوه یه

دولبه را ئه مرو نه سیم بونی به هاری پبوه یه

گول شکوفه ی کردوه غونچه ی به هاری پیوه یه

تیغی ئه بروت موته هه م بوو که وته ریزی قاتیلان

چونکه مه یلی سه بکی ده م بوو باعیسی ده ردی دلان

بو ته وافگاهی روخت دل که وته  ته بعی بولبولان

ساقی و موتریب عه زیزم وا له نیو باغی گولان

به م گولستانه ئه لین بوی زولفی یاری پیوه یه

 یک ترانه زیبا از هنرمند عدنان کریم . من این ترانه را خیلی دوست دارم .