ترانه ای فلکلور که در ژرفنای سنتهای کردستان برگ به برگش اسنادی است از تاریخ فرهنگی این دیار! فرهنگی که پر است از وصال و فراق و قهر و عشق و دوستی و ناز و نیاز !
هان ای لباس ابریشم هر روز دو بار از من روی میگردانی و این قهر پیشه ات شده لحظه ای بیا و خود را نمایان کن تا من روزی دوصد بار فدایت شوم ... بخشی است از آواهای سرزمین پدریم

 

کراس کوده ری ئا وریشم با به س ئاخت بو هه لکیشم

کچی به خودا سویندت ئه ده م ساتی وه ره لات دانیشم

وه ره وه ره له به رانبه رم ساتی دانیشه

روژی دو جار بوچ ئه توری کردوته به پیشه

 

کراسه که ت چیتی موره توزی هه لیکه زور شوره

دل هه ر دلیکه دامه تو ، تو خوا چاو جوان دل مه گوره

وه ره وه ره به ر په نجه ری گیلگیله داری

خوم ئه بم به میوانت ناسک و نازداری

 

کراسه که ت که تانچینه موباره کت بی شیرینه

له سه ر چی له من توراوی ره حمت بی به سیه ئه م قینه

وه ره ، وه ره تو خوا وه ره ئه ی شوخی دلدار

من فیدای بالای به رزتم روژی دو سه د جار

rosataye mik


پی نوشت: نخستین بار به گمانم این ترانه رو استاد علی مردان خوندن و کامکارها و تنی چند از اساتید اواز کردستان ان را بازخوانی و بازسازی نموده اند . این ترانه با صدای بیژن کامکار تقدیم به علاقه مندان

عکس: مسعود شریفی -روستای میک