آسِمون کاری ندار یارُم بیدارِه

ِما می رُم ماچی کُنُم آی گر خون بِبار ه

ای دایی دایی جونُم خُم گل به پات ریسونُم

را رفتَنِتُ واویلا قَر کِردَنِت واویلا

ناز کِردَنِت میون ِ دشت ، رقصیدَنِت واوای واوای سوزانده

را رفتَنِت ُ خندیدَنِت میون دشت ، رقصیدَنِت واوای واوای سوزانده

چه خوش ِ سایه ِ ی کمر صوت ِکبوتر

چه خوش ِ بازی کُنُم آی با زُلف ِ دلبر

ای دایی دایی جونُم خُم گل به پات ریسونُم

را رفتَنِتُ واویلا قَر کِردَنِت واویلا

ناز کِردَنِت میون ِ دشت ، رقصیدَنِت واوای واوای سوزانده

 ناز کِردَنِت خندیدَنِت میون دشت ، رقصیدَنِت واوای واوای سوزانده

این ترانه ی خراسانی تقدیم به مهدی  عزیز به امید موفقیت وی در قله ی کی تو