متن سخنرانی کیومرث بابازاده در همایش گزارش خوانی ترانگو
تحول در هر زمینه ای اعم از علمی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی مدیون شجاعت و نو آوری انسانهایی ست که در این زمینه ها تلاش کرده اند.
جلسه امروز در ستایش از کسانی ست که در پیشبرد کوه نوردی فنی و خصوصا دیواره نوردی در ایران پیش قدم و گشاینده راه های نو بوده اند.
پیش قدمانی مانند کاظم گیلان پور، جلیل کتیبه ای، ناصر رستمی، محمود فتوحی و بسیار کسان دیگر که الفبای کوه نوردی فنی را در این کشور تدریس و بعضا" ممکن است دیگر هیچ وقت در بین ما نباشند و لازم هم نیست حتما" شخصی به عدم برسد تا از او تقدیر شود. در سطح ایران کوه نوردان فنی همه کاری کرده اند ، از اولین صعود و گشایش ها در دیواره هایی همانند علم کوه، بیستون، لجور، یافته، پل خواب و سایر دیواره های ایران تا صعود زمستانه گرده آلمانها به وسیله چند گروه و صعود درخشان تک نفره زمستانی دیواره علم کوه در سال 69 و صعود زمستانی مسیر انجمن در سال 79 در همین دیواره.
اما در زمینه صعود های بین المللی یعنی آن صعودی که توجه کوه نوردی دنیا را به فعالیتهای فنی و پتانسیل بالای دیواره نوردان ایران جلب کند، واقعا جای یک صعود درجه یک خالی بود.
در جشنواره دیواره نوردی پل خواب که سه نفر از دیواره نوردان خوب فرانسوی به دعوت "انجمن کوه نوردان ایران" در آن حضور موثر و مفید داشتند به پیشنهاد زنده یاد اسماعیل متحیر پسند که اندیشه های بزرگی در سر داشت مسئله صعود ترانگو به وسیله تعدادی از کوه نوردان حاضر در جشنواره، با لسلی فوسکو رئیس وقت سازمان GHM که سابقه درخشانی در صعود از دیواره های مشکل جهان مانند همین ترانگو، پاتاگونیا و دیواره های آلپ دارد در میان گذاشته و خواسته شد که صعود های این نفرات را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد.
ایشان به حق یا نا حق این صعود را برای آن کوه نوردان غیر ممکن و عقیده داشتند این کوه نوردان بدون داشتن تجربه بین المللی و پیش نیازهایی مانند صعود دیواره های آلپ اروپا، میکس شمال نروژ و مهمتر از همه صعود چند مسیر در پاتاگونیا در همان طول های اول ترانگو متحمل تلفات میشوند. عین گفته های فوسکو به متحیر پسند و بقیه دیواره نوردانی که مشتاق صعود ترانگو بودند منتقل شد. اما در عمل ثابت شد که یکی مثل فوسکو هم میتواند اشتباه کند و یا همانند بسیاری از کوه نوردان خود و عملکردش را مرجع بداند.
واقعا جوانی پدیده ای شگرف است و این زمان دیگر کاربرد انگیزه را در تحقق رویاهای بزرگ یاد گرفته اند.
پیش برنامه ها که در دسترس نبود، اما انگیزه و همدلی این جوانان همراه با تمرینات سخت به صورت مدام و مستمر و کسب تجربه در همین ایران و در یک پروسه زمانی سه و نیم ساله کمبود ها را جبران کرد و حتما که مشکلات اجرایی برنامه، آسیب دیدگی های تمرینی، عدم امکان همراهی موثر مسئولین به هر دلیل کمبود وسایل نداشتن پول و بقیه موارد هم واقعیاتی عینی بود که لابد در گزارش برنامه خواهید شنید.
آنچه از اجرای این برنامه موفق باید آموخت این است که "جوانان را باید باور کرد". نباید به صرف اجرای چند برنامه که نوع و اجرای آن با این نو آوری ها متفاوت و یا عدم اطلاع از کوه نوردی روز دنیا این شور و شجاعت را در این جوانان خاموش یا به بیراهه کشاند.
هر کدام از ما اگر به هر دلیل اعم از اداری یا سلیقه ای نمیتوانیم کمکی به این نوع برنامه ها کنیم حداقل در مقابل آنها سد نسازیم. تاملی کنید به صعود پروانه کاظمی به اورست و لوتسه در یک برنامه، بدون هیچ گونه کمک و حتی هم دلی که دستاوردش ثبت یک رکورد جهانی برای ایران بود و تایید این نظر لیلا اسفندیاری که "زن ایرانی می تواند"
یا همین صعود به وسیله مهدی عمیدی بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی که با یک امداد موفق هم همراه بود که در دنیای کوهنوردی مورد ستایش قرار گرفت.
یاد و نام مهدی عمیدی تا ابد در قلب هر کوه نورد ایرانی میماند.
و سخن آخر
صعود ترانگو به عنوان یک کار تیمی درجه یک از جوانانی درجه یک و رکورد جهانی پروانه کاظمی و صعود و امداد تاریخی مهدی عمیدی تاجی هستند بر تارک کوه نوردی ایران.
این راه را برای اینها و جوانانی که دارند می آیند باز نگهدارید.
کیومرث بابازاده
27 دی ماه 1391
محلی برای انتشار دغدغه هایم