آفتاب سر کوه نور افشونه ، سماور جوشه

‎یارم تنگ طلا دوش گرفته ، غمزه می فروشه
‎عحب صاحب جمال دلبر ما دختر قوچانی

 ‎مثال برگ گل بو میپاشه او دختر قوچانی

یه دونه انار ، دو دونه انار ، سیصد دونه مروارید

‎می شکنه گل ، آی می پاشه گل ، دختر قوچانی

‎نگارم بر لب بوم اومد و رفت ، چاره ندارم
‎که یارم طلا جون اومد و رفت ، چاره ندارم
‎چراغو پر کن از روغن گل ، چاره ندارم
‎که یارم چشم گریون اومد و رفت ، چاره ندارم
‎یه دونه انار ، دو دونه انار ، سیصد دونه مروارید
‎می شکنه گل ، آی می پاشه گل ، دختر قوچانی
‎می شکنه گل ، آی می پاشه گل ، دختر قوچانی

  
پی نوشت : 
بخش بزرگی از مردم قوچان کردهای کرمانج هستند که زمان شاه عباس یکم جهت مقابله با ازبک ها به این منطقه تبعید شدند . این کردها به زبان کرمانجی تکلم می کنند که زبان شمال کردستان ایران و عراق و کردستان ترکیه است . 
گاهی که با دوستانی از این خطه ی زیبا هم صحبت می شوم بسیاری از فرهنگ و آیین های باستانی را حفظ نموده اند اما جالب بود که اصالت در واژه های این مردم هنوز همانند سابق به چشم می خورد . متاسفانه موسیقی این منطقه تحت تاثیر موسیقی ترکمنستان و مناطق شرقی کشور قرار گرفته است و از ریشه ی موسیقی کرمانجی تا حدی فاصله گرفته است . این موسیقی بسیار زیبا تقدیم به مخاطبان